Αναζήτηση

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Μέρες Αδέσποτες

Σαν κι εσένα το πρωί στην αγορά
ψάχνω ένα φτηνό ζευγάρι φτερά
μου πουλούν κάτι κλεμμένα τελικά
κι όμως επιμένω


Παίρνω φόρα και ζυγίζω τον καιρό
το κορμί μου στο κενό να εμπιστευτώ
και ξεχνάω πως κι αυτό τον ουρανό
τον έχουν πουλημένο

 

Το έχει θέσει ορθότατα στους στίχους του ο Χρήστος Θηβαίος..Μέρες αδέσποτες στην πόλη, με αδέσποτα σκυλιά, γατιά και ανθρώπους..Προσπαθώ να μην δίνω χρήματα σε ζητιάνους, αλλά όσες φορές και αν έχεις δει την εκάστοτε γυναίκα με το μωρό της αγκαλιά στο πεζοδρόμιο, δεν μπορείς να μην εκτιμήσεις την σχεδόν έντεχνη ακινησία της και την σιωπηρή της απεύθυνση. Και ας έχει ακριβώς την ίδια σκηνοθεσία και η πρωτοξαδέρφη της ένα τετράγωνο πιο κάτω, με το δικό της (;) παιδί. Το αθηναϊκό ψύχος των τελευταίων ημερών με έκανε λιγότερο καχύποπτο με το συγκεκριμένο θέαμα ρε αδερφέ..Στην τελική είναι μία γυναίκα με ένα παιδί στο δρόμο και κάνει κρύο..Το ιδανικό θα ήταν να τους προσφέρεις μία κουβέρτα και κάτι να φάνε, αλλά η εμπειρία μου μού έχει δείξει ότι όταν κάποιος ζητάει χρήματα, θέλει χρήματα (βλ. άρθρο "Φίλε έχεις κάτι ψιλά να πάρω να φάω;" της 8ης Δεκεμβρίου του 2011). Το είχε πει άλλωστε και η Αρβελέρ, άλλο που εγώ την αγνόησα.. Έχει μεγάλη σημασία να δίνεις με ζεστό χέρι, αυτό που θέλει κάποιος και όταν το θέλει.. Και έτσι αφήνεις το ευρώ. Σκέφτηκα να της πω να πάρουμε στην γραμμή 1960 για τους άστεγους, αλλά από την άλλη, αν ήμουν άστεγος ή μετανάστης δεν ξέρω αν θα έπαιρνα ποτέ σε αυτές τις γραμμές. Ποιός μου εγγυάται εμένα που είμαι ο επαίτης Χ, ότι το Κλειστό Γυμναστήριο στο Ρουφ δεν είναι στρατόπεδο συγκέντρωσης; Εδώ και οι μη-επαίτες είμαστε καχύποπτοι πλέον όταν μας προσφέρουν το οτιδήποτε. Χτυπημένο εισητήριο στο Μετρό σου δίνουν και το κοιτάς για να δεις μήπως έχει λήξει. Έτσι εύκολα θα πείσεις τον άνθρωπο που τον έχει φάει ο δρόμος και η έλλειψη πρόνοιας ότι ξαφνικά τον σκέφτηκες για να μην γίνει γρανίτα; Μόλις βλέπεις με το πρίσμα της βαρυχειμωνιάς αυτά που είχες συνηθίσει να προσπερνάς στα πεζοδρόμια της Αθήνας, το βουλώνεις νομίζω άμεσα και κόβεις την τσίχλα της κρίσης, που σου έχει στοιχίσει την περικοπή του bar hopping και του επώνυμου αρρώματος. Για την ώρα θες; Και πιστεύεις ότι έπονται ουσιαστικότερες περικοπές; Και πάλι, τυχεροί είμαστε για την ώρα και ευλογημένοι. Και νομίζω ότι αυτό θα το τυπώσω σε t-shirt για να το βλέπει και ο γείτονας που γκρινιάζει όποτε δεν λειτουργεί το ασανσέρ ή δεν έχει πετρέλαιο. Μικρογραφία της κοινωνίας είναι και η πολυκατοικία μάνα μου..Τόσα χρόνια έβαζες τον ίδιο για διαχειριστή, δεν ασχολήθηκες ποτέ με τις ανάγκες του συνόλου, εκείνος έφαγε το αποθεματικό και παρέδωσε την διαχείριση και ένα ρημαγμένο ασανσέρ σε άλλον. Και εσένα σε πείραξαν οι γάτες που τάιζαμε στην είσοδο, επειδή σκάλιζαν τα χώματα από την γλάστρα με το από-καιρό-ξεραμένο γιούκα. Αν η συμπόνια μας περιορίζεται μόνο στο γιούκα και στον ρεπόρτερ που πήγε 45' στην Πεντέλη, έφαγε λίγο χιόνι και τον λυπήθηκε η Μενεγάκη, ένα έχω να πω: Ουαί..

Αθηναϊκό ψύχος: παντού, αλλά στην τελική, καλή αφορμή για αγκαλιές ρε παιδία..
http://www.youtube.com/watch?v=1E3jV-1PV4I


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου