Αναζήτηση

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

"Kάντε πέρα να περάσω, κάντε πέρα να διαβώ!!"


Γενικά τον τελευταίο καιρό έχω ακούσει πολλά αστεία, αλλά αυτό που με έκανε να ξεκαρδιστώ από τα γέλια ήταν το εξής...θα βάλουνε λέει και wi-fi στο αθηναϊκό συγκοινωνιακό δίκτυο. Ότι τι;! Τα ρύθμισαν όλα τα άλλα στα μέσα μαζικής μεταφοράς κι αυτό που τους απέμεινε ήταν η ασύρματη δικτύωση (όλα τα ' χε η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε). Γιατί πώς θα επιβιβάζεται το ποζέρι με το i-phone 4S χωρίς να κάνει log in στα social networks και να ποστάρει “επόμενη στάση Σεπόλια”;
Κι εκτός του ότι έχουν αυξηθεί οι τιμές σε κάρτες και εισιτήρια - φυσικά ούτε καν κάνω τον κόπο να ακυρώσω εισιτήριο- ήρθε και το τελευταίο να με αποτελειώσει: Θα κοπούν λέει και αρκετά δρομολόγια στα λεωφορεία ή θα υπάρξουν μεγάλες καθυστερήσεις στα ήδη υπάρχοντα. Λες και είχαμε πριν τα πολλά δρομολόγια για να τα κόψουν κι αυτά ή μήπως έρχονταν ποτέ στην ώρα τους; Όπως καταλαβαίνετε έχω αφήσει τα κοκαλάκια μου περιμένοντας άπειρες ώρες σε στάσεις και σταθμούς (εγώ και χιλιάδες άλλοι φυσικά) και πρέπει να διοχετεύσω την οργή μου.
Κάπως έτσι ξεκινάει, λοιπόν, η ταλαιπωρία του ήδη καταταλαιπωρημένου επιβατικού κοινού...και δεν τελειώνει ποτέ το μαρτύριο. Το μαρτύριο στο στριμωξίδι...γιατί φίλε μου, όσο κι αν θέλουμε να το παίζουμε Ευρωπαίοι ποτέ δε θα τους φτάσουμε. Λένε ότι για να καταλάβεις πόσο τριτοκοσμική είναι η χώρα σου πρέπει να δεις πόσο στριμωξίδι πέφτει στα λεωφορεία. Αντιλαμβάνεστε δηλαδή τα επίπεδά μας...ο πάτος,τα σκατά και τελευταίοι εμείς! Να μη μιλήσω (που θα μιλήσω δηλαδή γιατί με πνίγει το δίκιο) για το πόσο άξεστοι είμαστε. Ξεκινώντας απ' αυτές τις καταραμένες κυλιόμενες σκάλες του μετρό που ποτέ δε θα μάθουμε ότι καθόμαστε δεξιά. Ακούτε; ΔΕΞΙΑ! Ναι γιατί υπάρχουν και κάποιοι που βιάζονται και όχι δε θέλουν να πάνε από τις συμβατικές σκάλες. Κι άντε αυτό να το δεχτώ, εσύ ρε φίλε που όταν ανοίγει η πόρτα σε βλέπω να έχεις αράξει το κορμάκι σου σε όλο τον κεντρικό στύλο, κι εντάξει καταλαβαίνω πόσο γουστάρεις τη φάση, αλλά δε σε ψήνει να κάνεις λιγάκι πιο κει να πιαστώ κι εγώ;! Γιατί δυστυχώς δεν το έχω με τα ακροβατικά κι ούτε θέλω να γίνω χαλκομανία στο τζάμι, πόσο μάλλον να πέσω στον διπλανό, μπροστινό, πισινό που παίζει και να βρωμάει η μασχάλη του ή να είναι κανένας παππούς που έχει κατεβάσει πέντε σκελίδες σκόρδο για την πίεση. Το ανέχομαι όμως κι αυτό και φτάνω στον τελικό προορισμό μου που πρέπει να βγω...εκεί, εκεί άσε με να βγω και μετά μπες! Πρώτα βγαίνει ο κόσμος και μετά μπουκάρουμε. Μη μου ταράζεις το νευρικό μου σύστημα. Αυτά ισχύουν και για εσένα που κάθεσαι μπροστά μου και με εμποδίζεις να βγω. Κατέβα για λίγο και ξαναμπαίνεις, μην κάνεις δήθεν στην άκρη κι αναγκάζομαι να κάνω παρκούρ για να βγω! Όσο για εσάς του υπόλοιπους κάντε ρε παιδιά λίγο παραμέσα να χωρέσουμε όλοι, μπας και ξεκινήσει το ρημαδιασμένο κι έτσι για λίγο να αισθανθούμε ότι ίσως κάποτε να προχωρήσει και η ανθρωπότητα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου